Laat je licht schijnen? Doe ff normaal!
Kirsten
11 maart 2015 

Laat je licht schijnen? Doe ff normaal!

15 maart 2015 Vorig jaar, rond deze tijd, liep ik vast met mijn bedrijf. Dat ik, als trainer van coaches, al langere tijd de kriebels voelde bij het woord 'coach' en nkirsliftjpgog nooit verder dan bladzijde 1 was gekomen van het 'tijdschrift voor coaching', had ik al langer gemerkt maar tot dan toe succesvol verdrongen. Totdat ik op weg, naar een gesprek met de directeur voor de school van coaching, van mijn fiets werd gereden. Oh ja... en dat ik dat gesprek volledig verknalde, doordat ik me niet had voorbereid. Al terug fietsend, van Utrecht door de weilanden naar Tienhoven, begon het me te dagen: dit gebeurt niet voor niets. Het werd het begin van een jaar van introspectie, soul-searching, een paar stevige potjes Draken Temmen en uiteindelijk een heel nieuw begin. Rond mijn twintigste schaamde ik me helemaal niet voor mijn zweverigheid. In tegendeel: ik liet geen kans onbenut om anderen van mijn – verheven - visie te overtuigen (en was daarin serieus onuitstaanbaar). Later kreeg ik wel eens van vriendinnen te horen dat ze bang waren dat ik 'gek' was geworden. Dat ze me kwijt zouden raken aan een sekte of zoiets. Dat was niet eens zo ver gezocht, want ik heb een periode serieus overwogen om mijn universitaire studie aan de wilgen te hangen en me, in plaats daarvan, aan te sluiten bij de Wicca in Engeland (je weet wel, die vrouwtjes op bezemstelen). Hoe anders was dit 15 jaar later. In plaats van openlijk uit te komen voor mijn diepe passie, voor alles wat met bewustzijn en de alchemie van de geest te maken heeft, (ver)stopte ik al mijn kennis in mijn trainingen voor coaches. Coaching, dat was algemeen geaccepteerd. Niets geks aan. Sterker nog: wie kon zeggen dat hij een coach had, steeg in de achting van de ander. Trainingen voor coaches, dat was mijn passie, zo hield ik mezelf voor. En ja, voor een deel klopte dit ook. Voor een deel ook niet. Het was namelijk een slap aftreksel van wat ik eigenlijk wilde doen. Maar dat wist ik toen nog niet. Tot die bewuste dag, dat ik van mijn fiets werd gereden en voor aap stond voor de directeur van de school voor coaching... Al trappend door de polder ging ineens het licht aan. Ik wil helemaal niet werken bij de school voor coaching (openbaring 1). De doelgroep coaches heb ik gekozen uit angst (openbaring 2). Hoe zit dat dan? Als trainer voor coaches wil je toch dolgraag bij zo'n gerenommeerde opleiding werken? Ja dat zou een eer zijn. MAAR: ik wil mijn eigen weg gaan. Mijn eigen ontdekkingen doen en die delen met anderen, op mijn manier. En als ik me niet zou beperken, dan zou ik anderen willen trainen in het voluit benutten van de kracht van hun bewustzijn, zodat ze bewuste scheppers zouden kunnen worden van hun eigen realiteit. Omdat ik bang was, wat anderen daarvan zouden vinden (dat had 15 jaar geleden blijkbaar toch indruk gemaakt) en omdat ik bang was dat het me niet zou lukken (mijn vader zie altijd: "Een eigen bedrijf, dat is toch niets voor jou?"), heb ik gekozen dit alles te verpakken, als 'trainingen voor coaches'. Eureka! Maar wat nu? Ik had jaren geïnvesteerd in deze richting. Mijn hele nieuwsbrief lijst stond vol met mensen die DIT van mij verwachten. Hoe kan ik dit zomaar veranderen? Kan ik dit zomaar veranderen? Ben ik niet hartstikke gek als ik, wat ik heb opgebouwd, achter me laat? Ik besloot dat het tijd werd om naar binnen te keren. Ging zitten, stapte in de oneindige ruimte en vroeg om hulp: Ziel wat moet ik? Wat kom ik hier doen? Wat is mijn bestemming? Het antwoord kwam luid en zo duidelijk dat ik er een beetje giechelig van werd: LAAT JE EIGEN LICHT SCHIJNEN EN HELP ANDEREN HETZELFDE TE DOEN. Mijn eerste reactie? Ik dacht: doe ff normaal. Ik zou me dood schamen. Maar toen werd het stil in mij en viel het kwartje. DIT KLOPT PRECIES. Bij wie ik ben, wat ik kan, wat ik doe, kortom, bij mijn levenspad. Er was alleen 1 probleempje: ik durfde het niet! Vanaf dat moment, ben ik aan het werk gegaan, om mijn draken te temmen. Ik heb, met alles wat ik in de afgelopen twintig jaar heb geleerd, een cursus gemaakt voor mezelf. Eentje die mij zou helpen mijn innerlijke blokkades op te ruimen zodat ik mijn licht zou laten schijnen en anderen zou helpen hetzelfde te doen. Wat een heidens karwei was dat! En wat geweldig mooi! De cursus heb ik eind 2014 getest met een groep en wat bleek? De testgroep was super enthousiast! Het licht ging ook voor anderen aan :-) Vanaf 26 maart 2015 is de e-course, EEN NIEUWE GEEST IN 28 DAGEN, beschikbaar. Start is 2 april. Mijn nieuwe site is sinds eergisteren online en oh jee wat vind ik het spannend! Het is heerlijk om eindelijk voluit te doen waarvoor ik gekomen ben maar ik kan niet ontkennen dat het ook eng is. Kwetsbaar, bloot haast. Maar hé: dit ben ik en dit is wat ik wil en kan. Mooier kan toch niet? Herken jij jezelf in mijn reis en heb je ook dit verlangen, om te verschijnen? Ik ben reuze benieuwd naar jullie verhalen. Waar sta jij? Durf jij er vol voor te gaan? Zo ja: wat maakt dat je dat kunt? Of misschien twijfel en haper je. In dat geval: wat houd je tegen? Om iedereen, die de lokroep van zijn ziel hoort, maar er niet vol voor durft te gaan heb ik een korte, gratis video-cursus gemaakt. In 3 video's, leer ik je de essentie van wat mij zover heeft gekregen en aansluitend vertel ik over de e-course. De gratis video-cursus start 17 maart. Doe je mee? xx Kirsten
Over de schrijver
Kirsten
Anne Gouweloos
Door

Anne Gouweloos

op 13 Mar 2015

Lieve Kirsten, wat heb je dit mooi opgeschreven! Ik maak hetzelfde mee de laatste tijd. Voel me veel meer dan counselor en ik begin mijn loopbaan in het vak pas (ik ben al wel 59 jaar!) Toen ik in mijn vrije tijd ging doen waar ik warm voor liep, sloten er twee mannen aan met een vreselijk interessant netwerk en nog lief ook. Met z'n drieen komen we zeker waar we willen zijn. (Het omtoveren van waardevolle oude gebouwen tot maatschappelijk opvang van een ieder die zich verstoten voelt uit deze maatschappij. ) Maar mocht dat niet zo zijn, dan kom ik graag naar jou. Heel veel plezier met je mooie nieuwe werkleven. Anne

Ingrid
Door

Ingrid

op 13 Mar 2015

Kirsten, wat een mooi verhaal! Ik herken t en durf ook niet. Ik heb me wel ingeschreven voor je video cursus en ik sluit niet uit dat ik je binnenkort (weer) ga ontmoeten. Dank je wel :-) Lieve groet Ingrid

Kirsten
Door

Kirsten

op 13 Mar 2015

Hoi Anne bedankt voor je reactie. Wat mooi, dat als we gaan doen waar we blij van worden, we vanzelf de juiste mensen tegen komen. Dat ervaar ik ook zo. Voor wie creëer je precies deze opvang? Hoe heet jullie project? Ik ben benieuwd.

Kirsten
Door

Kirsten

op 13 Mar 2015

Hoi Ingrid, wat leuk weer van je te horen. Je bent volgens mij niet alleen. Ik hoor het van steeds meer mensen. Het is spannend maar zo heerlijk bevrijdend om te doen. Ik kan het iedereen aanraden :-) Succes en als ik iets voor je kan betekenen laat het me weten. Liefs

Anne Gouweloos
Door

Anne Gouweloos

op 14 Mar 2015

Hoi Kirsten, ons project heeft geen naam. Misschien verzinnen we dat nog wel maar tot nu toe is dat niet zo relevant. Er zullen waarschijnlijk mensen komen wonen die eerder in psychiatrische instellingen hebben gewoond en ook dak-en thuislozen. Vaak mensen die niet opgewassen zijn tegen de vele eisen van de maatschappij. En dat worden er door de bezuinigingen in de zorg de laatste maanden steeds meer. Hartelijke groet, Anne

Kirsten
Door

Kirsten

op 16 Mar 2015

Mooi Anne. Heel veel succes!

Peter van Leerdam
Door

Peter van Leerdam

op 16 Mar 2015

Beste Kirsten, Welkom in de Nieuwe Wereld. Je bloot en kwetsbaar voelen, is even eng als heerlijk en bevrijdend. En voor wat zelfvertrouwen ...... mooi bloot is niet lelijk! Ik wens je veel levensvreugde op jouw ontdekkingsreis. Ik spreek uit ervaring. Thuiskomen in Jezelf is heerlijk. Voortdurend thuis Zijn terwijl je Zen denkend (er is feitelijk niermand om iets te accepteren; Gods wil blijkt uit Gods dagelijkse werkelijkheid!) en van harte Gods Liefde levend op weg bent de wijde wereld in, dat gun ik iedereen. Graag reageer ook even op het initiatief van Anne. Zijn er wel mensen die buiten de maatschappij vallen? In de feitelijke werkelijkheid niet! In Mijn werkelijkheid zijn er uitsluitend (innerlijk) mooie mensen. Het zijn de mensen die de maatschappij maken. De maatschappij bestaat uitsluitend tussen onze oren, in onze illusoire (collectieve) denk- en belevingswereld (the matrix). Of anders gesteld in de relatieve/duale werkelijkheid die door denken/voelen/willen vanuit afgescheidenheid (ego) wordt toegevoegd aan de feitelijk Ene absolute/nonduale werkelijkheid. De laatste, dat is Mijn dagelijkse werkelijkheid. De Ene Waarheid laat zich slechts ervaringsweten. "Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw" zong ik vroeger. Nu weet ik beter: de Nieuwe Wereld is er al 2015 jaar. Wij wereldburgers zijn als God-in-mens(heids)vorm de aanstaande mondiale wedergeboorte van Jezus. Het gaat exponentieel sneller en sneller. Waar Johannes de Doper met water doopte en Jezus met vuur, daar ervaringsweten nu steeds meer mensen zich ondergedompeld in de ondeelbaar Ene God. Er is een stille spirituele revolutie aan de gang die Alles aan het veranderen is. En Wij mogen daarin/daarbij van binnenuit God/de werkelijkheid bewust aanwezig zijn en alles multi-dimensionaal meemaken. Hartelijke groet, Peter van Leerdam www.liefdeleven.nu

Kirsten
Door

Kirsten

op 16 Mar 2015

Dank je Peter :-) Jij verstaat 'de kunst te verschijnen' zo te lezen al goed. Wat beschrijf je het mooi. Helemaal mee eens.

Reactie plaatsen